De vakantieliefde van onze boekverkoper Wenda

Geplaatst door op 12:06 in |

West van Carys Davies

Pennsylvania, 1815.
De weduwnaar Cyrus Bellman leest een krantenartikel over reusachtige botten die gevonden zijn in de modder. Het verhaal laat hem niet meer los en hij wil zelf gaan onderzoeken of deze dieren nog steeds leven in het onontgonnen westen. Hij koopt een goed paard, neemt spullen mee om te ruilen en vertrekt. Hij belooft zijn 10 jarige dochter Bess dat hij zal proberen binnen 2 jaar terug te zijn. Bellman’s zus neemt intrek in het kleine boerderijtje om te zorgen voor Bess.

Je volgt de tocht van Bellman door valleien, woeste rivieren, uitgestrekte velden en oneindig veel sneeuw. Je maakt de seizoenen met hem mee.

Op een handelspost ontmoet hij een Shawneejongen die hem gaat vergezellen. Prachtig beschreven hoe zijn gevoelens voor de jongen, met wie hij niet kan praten, veranderen. Genegenheid, nieuwsgierigheid en afhankelijkheid [aangezien de jongen zich zoveel beter kan redden in de natuur] wisselen elkaar af. Je volgt steeds een hoofdstuk over Bellman en dan weer een hoofdstuk over hoe het met Bess verder gaat op het boerderijtje.

Aan het eind van het boek komen de twee verhaallijnen bij elkaar en gebeuren er nog een aantal grote dingen. Iets minder subtiel dan de rest van het boek maar ook wel weer mooi. Door het einde krijgt het ook wel iets van een volksverhaal of mythe. Het is een queeste en daarnaast gaat het over pioniers versus de oorspronkelijke bewoners en ook over hoe met meisjes/vrouwen wordt omgegaan. Over verlangen en verlies maar zeker ook over kracht.

Niet heel makkelijk uit te leggen waarom het zo ontzettend mooi is. De taal is prachtig en beeldend. Elk hoofdstukje is als een scene in een film. Er wordt niet veel uitgelegd en toch heb je het idee dat je Bellman leert kennen. Zijn zoektocht vond ik heel ontroerend en ik moet nog steeds wel aan scenes denken. Zeker niet geschikt voor iedereen maar door het omslag en de verhaallijn is het wel snel duidelijk of het iemand aanspreekt lijkt me.