Marita Mathijsen over Jacob van Lennep, een bezielde schavuit

Schrijver, dichter en staatsman Jacob van Lennep (1802-1868) leidde als een ‘bezielde schavuit’ een fascinerend leven. Marita Mathijsen schreef zijn levensverhaal, dat tegelijk een biografie is van een tijdperk. Mathijsen schrijft met humor, inlevingsvermogen en eruditie en weet zo de complexe negentiende eeuw voor iedereen toegankelijk te maken. Niet voor niets is haar boek genomineerd voor de Libris Geschiedenis Prijs 2018.

Deze middag vertelt Marita Mathijsen over de ‘bezielde schavuit’ Jacob van Lennep en zijn tijd.

Entree € 5,00.

Jacob van Lennep is een gangmaker en spotter, vrouwenliefhebber en hulpvaardig vriend. Hij overlijdt in Oosterbeek waar zijn grafmonument nog op de oude begraafplaats aan de Fangmanweg is te vinden. Hij leidde een gespleten leven, tussen de bedrukkende moraal en de turbulente moderniseringen van zijn tijd. Als telg uit een voorname Amsterdamse familie voelde hij de last daarvan op zich drukken. Want iemand van zijn afkomst moest zich conformeren, en dat lag hem helemaal niet…
Zijn daadkracht was enorm: Amsterdam dankt zijn waterleiding aan hem en Den Haag het behoud van de Ridderzaal. Hij was betrokken bij de plannen voor het Amstel Hotel, het Noordzeekanaal en het Rijksmuseum. Bovenal was Jacob van Lennep een getalenteerde, enorm productieve schrijver die de moed had zijn eigen weg te volgen in een door conventies bepaalde tijd. Wel kostten zijn spotverzen op de vaderlandse geschiedenis zijn lidmaatschap van de Tweede Kamer.

Marita Mathijsen is emeritus hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde. Zij doorzocht duizenden brieven en documenten en sprak met vele afstammelingen, van wie ze oude familieverhalen achterhaalde en tal van onbekende foto’s en tekeningen, die in het rijk geïllustreerde boek zijn opgenomen.

Marita Mathijsen. Jacob van Lennep. Een bezielde schavuit.
Uitgeverij Balans. € 39,35.

DE GLIMWORM EN DE PAD

Een fabel

Vonk’lend door het loverduister,
Zelf onkundig van haar luister,
Licht-ster van de klavergrond,
Doolde een glimworm in het rond.
Uit het zwabbrig slijm gekropen,
Stort een pad, met vuil bedropen,
Op die fel gehate schijn
’t Onweerstaanbaar moordvenijn.
‘Waarom doodt in arren moede,
Waarom doodt mij uwe woede,
Daar ‘k u nooit beledigd had?’
‘Waarom licht gij?” bromt de pad.

Vertalingen en navolgingen in poezy (1884)