Agenda

In gesprek met twee jonge schrijvers, Hanan Faour die debuteerde met Schervenstad, en Jante Wortel, van wie onlangs het debuut Weerlicht verscheen. Wat betekent het om je entree te maken in de literaire wereld? Hoe ga je om met de recensies, en op welke manier praat je over je boek met lezers en interviewers.

In de graphic novel Naar Texas en terug neemt een vader zijn adolescente zoon mee op reis als een moderne ‘rite de passage’: Jeroen, de vader, besluit dat het tijd is zijn zoon te begeleiden naar volwassenheid. Boris is gestrand in het onderwijs en gaat al drie jaar niet naar school. Hij ligt vooral op zijn bed met zijn telefoon en kijkt zijn favoriete Netflix-films en -series, telkens opnieuw. Na Verdun en het Westelijk front, reizen ze in 2016 af naar Texas om er de presidentsverkiezingen te volgen. Jeroen is degene die aanvankelijk een getekend en geschreven verslag van hun wederwaardigheden maakt, maar wanneer Boris zich daarin mengt en zijn kant van het verhaal gaat vertellen, ontstaat er een interessante dialoog vanwege Boris’ andere kijk op de werkelijkheid; informatie die via de zintuigen binnenkomt verwerkt hij op een radicaal andere wijze.

Een andere kijk op schoonheid: weg met de tirannie van de eeuwige jeugd!

Donderdag 1 december is Liesbeth Woertman onze gast, schrijver van Wie ben ik als niemand kijkt?

Wie ben ik als niemand kijkt? gaat over de rol van schoonheid en identiteit in het leven van vrouwen boven de veertig. Een van de dingen die vrouwen vanaf deze leeftijd vaak zeggen is ‘dat mannen steeds minder kijken’. Het verdwijnen van de male gaze opent nieuwe deuren en breekt oude concepten. Het geeft ruimte voor verwondering maar ook voor verdriet en verlies.

In dit nieuwe boek probeert Liesbeth Woertman de fictie van het zelf en de rol van het vrouwenlichaam in de oudere levensfasen te doordenken.

‘Dit boek nodigt je uit om je kijk op schoonheid en identiteit te onderzoeken. In de wereld je bijdrage leveren én je innerlijke wereld serieus nemen is wat mij betreft het doel van de derde levensfase. Omgaan met verdriet en verlies en leren genieten van je wijsheid, authenticiteit en waardigheid. Je lichaam meer gaan bewonen en minder objectiveren, minder kijken en meer voelen.’

Een fragment:

Als we goed voor ons lichaam hebben gezorgd, geeft dat allerlei voordelen op het gebied van gezondheid, maar ook meer tevredenheid over onszelf en de relaties met anderen. Wel is het een feit dat er dierbaren zijn overleden, relaties verbroken en dromen vervlogen. Hebben we ook in deze leeftijdsfase de warme blik nodig van andere mensen? Ik vermoed van wel. Als we een warme blik naar onszelf zouden kunnen richten, is er ook al heel wat gewonnen. En wat betekent het om ‘ouder’ te zijn, en wat is eigenlijk oud? Ik vind het een hele stap om mezelf een oudere vrouw te noemen, maar ik wil er ook niet aan meedoen om me jong te blijven noemen of leeftijdsloos. Ik ben het hartgrondig eens met Ad Bergsma, psycholoog en schrijver, die schreef dat altijd jong willen blijven een vorm van stagnatie is. De oudere vrouwen die ik ken en die mij tot voorbeeld zijn, vind ik prachtig. Zij hebben zich tot op hoge leeftijd ontwikkeld. Ik houd me aan hen vast, maar in de beeldvorming over oudere vrouwen is er nog een lange weg te gaan.

Prof.dr. Liesbeth Woertman (1954) is hoogleraar psychologie aan de Universiteit Utrecht. Zij promoveerde in 1994 op het onderwerp lichaamsbeelden. Eerder publiceerde zij onder meer Je bent al mooi.

Donderdag 1 december
Aanvang: 19.30 uur
Toegang: gratis
Reserveren: reserveren@hijmanongerijmd.nl

Vanwege de vele aanmeldingen organiseren we een tweede leesclub  rondom het boek Het lied van ooievaar en dromedaris. Anjet Daanje inspireerde de gelauwerde roman op Brontë’s Wuthering Heights en het leven van de Brontë-zussen. De leesclub wordt geleid door dichter Yentl van Stokkum, die in 2021 debuteerde met haar dichtbundel Ik zeg Emily, over een jonge dichter die bezeten raakt met de geest van Emily Brontë.

In samenwerking met Focus Filmtheater, in het kader van de Boek&Film-editie Emily. 

Deelnemen? Mail naar reserveren@hijmanongerijmd.nl

Boomers & Bitches

Het programma van 9 december is wegens omstandigheden verplaatst naar een latere datum. We houden u hiervan op de hoogte.

In een nieuwe programmareeks gaat Hijman Ongerijmd in gesprek met schrijvers uit verschillende generaties.  Hoe kijken we naar elkaar en naar de ontwikkelingen in literatuur en maatschappij.  Is er een kloof? Of kunnen we van elkaar leren?

In Boomers & Bitches #1 ontvangen we de schitterende schrijvers Oek de Jong (1952) en Sholeh Rezazadeh (1989)

Oek de Jong (1952) is de schrijver van een oeuvre van romans, verhalen en essays. Zijn bekendste boeken zijn de romans Opwaaiende zomerjurken, Cirkel in het gras, Hokwerda’s kind, Pier en oceaan en Zwarte schuur. Van zijn werk werden ruim 700.000 exemplaren verkocht, het werd in tien landen vertaald en bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs, F. Bordewijkprijs (2x), Busken Huetprijs, de Gouden Uil en de Boekenbon Literatuurprijs. Daarnaast werd hij vijfmaal genomineerd voor de Libris Literatuurprijs en Gouden Uil.

Zijn nieuwste boek is Man zonder Rijbewijs.

Halverwege de zestig besluit Oek de Jong, die nooit heeft willen autorijden, alsnog rijles te nemen. Plaats van handeling is Amsterdam, de stad waar hij al bijna vijftig jaar woont en die hij in de lesauto opnieuw en nu in al zijn uitgestrektheid ontdekt. Waarom is hij hier zo laat mee begonnen? Die vraag leidt terug naar hoe hij is geworden wie hij is. Beelden komen op: een bijna fatale rit in de auto van zijn moeder, hoe hij door een eenzelvige vader en moeder werd gevormd, het machismo van zijn Friese grootvader, ongelukken en ‘narrow escapes’, reizen in Egypte en Marokko zonder auto, het effect van schrijver-zijn op een leven.

Sholeh Rezazadeh (1989) is schrijver, dichter en performer.

Sholeh kwam in 2015 naar Nederland. Drie jaar na haar aankomst tekende ze een contract voor haar literaire roman.
Haar debuutroman, De hemel is altijd paars, is een bestseller en bekroond met de Debutantenprijs van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde 2022 (voorheen de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs), ook met De Bronzen Uil Publieksprijs 2021 voor het beste Nederlandstalige debuut. Het boek bezorgde haar een nominatie voor de Libris Literatuur Prijs 2022 alsmede voor de Boekhandelsprijs en Hebban Debuutprijs.

Door een grote jury van de Volkskrant, bestaande uit 156 kenners en vakgenoten, werd ze uitgeroepen tot literair talent 2022.

Verder won ze in 2019 de El Hizjra literatuurprijs voor haar poëzie en in 2018 de Agora Lettera Schrijfwedstrijd voor proza.

Haar werk is gepubliceerd onder de andere in NRC, De Groene Amsterdammer, de Standaard en De Gids.

Ze was te zien en te horen bij de VPRO, VRT, NPO en verschillende literaire festivals waaronder Lowlands, Crossing Border en Brain Wash.

De hemel is altijd paars van Sholeh Rezazadeh is een zinnelijke roman over liefde en verlangen, over herinneringen en over de vraag of je de ander ooit echt kunt kennen.

Voedsel staat met alle gevolgen voor milieu, economie, dierwelzijn en klimaat nogal onder druk. Maar eten en koken doe je, behalve om in leven te blijven, ook voor de leuk. In Een dolgelukkig Montessorivarken brengt Marjoleine de Vos dat plezier terug zonder het probleem te bagatelliseren.

We organiseren een avondprogramma met Marjoleine de Vos op donderdag 15 december, boordevol inzichten over het kerstdiner, bijzondere recepten, wijn, poëzie en natuurlijk: hapjes!

Reserveer hier een plek. De entree is €10, inclusief hapjes en speciaal geselecteerde wijnen.