Korte beschrijving/Annotatie

Ze kon zich misschien niet zo goed sociaal uiten, maar wat een opmerkingsgave! Ze onthield het allemaal, kon het opschrijven en er een boek van maken. Geactualiseerde heruitgave.

Tekst achterflap

Sarah Morton leeft in haar prille jeugd met het gevoel dat ze een gewoon, alleen wat eigenzinnig kind is. Haar omgeving ziet echter dat haar gedrag afwijkt van dat van de meeste andere kinderen. De diagnose ‘autisme’ had zekerheid moeten geven, een basis om aan haar leven richting te geven, maar de gevolgen zijn averechts. Geen basisschool durft haar nog toe te laten, nu ze het etiketje heeft. Op haar twaalfde belandt ze op een school voor Zeer Moeilijk Opvoedbare Kinderen, de enige school die blijkbaar nog geschikt voor haar wordt bevonden. Met het verstrijken van de jaren komt Sarah er steeds meer achter hoe de buitenwereld tegen haar ‘anderszijn’ aankijkt. Dat zelfs beroepskrachten haar steeds de verkeerde weg wijzen in plaats van haar hulp te bieden om een zinvol leven op te bouwen… Wanneer de school ervan overtuigd is dat Sarah het niet zal redden buiten een beschermde omgeving en haar niet in staat acht zelf keuzes te maken, lijken de kansen op een toekomst zoals zij zelf voor zich zag, verkeken.

Slogan/Promotie

De eerste druk verscheen toen Sarah 21 was. Het was niet minder dan een zelfgeschapen reddingsboei om uit de beklemming van haar schooltijd te komen. Ze heeft zichzelf aan d’r haren uit het moeras getrokken. Zelfs als je maar een paar stukken leest zal het je opvallen hoe standvastig ze bij zichzelf blijft. Ik heb alles gelezen, wel drie keer, bij de her-redactie en heruitgave van haar boek. Radeloos is ze geweest, tot spreken over euthanasie toe. Een jonge meid wilde dood! Ik kan er niet bij. Sarah is geboren met talenten – zoals elke baby trouwens. Alleen is de aanloop tot het kunnen ontwikkelen en manifesteren van bijvoorbeeld haar schrijftalent niet makkelijk geweest. Autisten hebben een rijke binnenwereld, maar de verbinding met de buitenwereld is vol hindernissen en soms totaal geblokkeerd. Kent u die dromen dat er een gevaar op je afkomt, of juist iets waar je bij wilt zijn, en je kunt je niet bewegen? Je kunt niet vluchten, je kunt geen geluid uitbrengen, geen gebaar maken? Je bent bevroren en je geest is super alert? Zoiets is het dus. Ik weet niet of Sarah er echt uit is gekomen, maar ze doet haar best, voor zichzelf en vooral voor anderen. Voor kinderen, autisten, voor mensen met zogenaamde beperkingen. Sarah is een heldin en daar is niets te veel mee gezegd.

Biografie

Sarah heeft ooit -in de kenmerkende logica van eerlijkheid- besloten dat ze kon schrijven en handelde daarnaar. Dit boek geeft een duidelijke en heldere inkijk in de ontwikkeling van haar jonge leven en de titel dekt ook helemaal de lading; als je een spectrumdiagnose krijgt wil dat niet betekenen dat je moet leren wat vrolijkheid is, wat verdriet ook alweer betekent; hoe je boos moet zijn, hoe je eerlijk moet zijn, dat het mogelijk is van iemand te houden; dat is allemaal aanwezig en functioneert uitstekend (Sarah en ik kennen elkaar al een tijdje). Het is de verwerking van data en prikkels die simpelweg een ander systeem volgt. Zodra je dat systeem ziet en de logica daarvan duidelijk wordt is het inderdaad afwijkend maar meer ook echt niet. Wat ik erg in Sarah kan waarderen is haar humor, mensen met wie ik op regelmatige basis de slappe lach kan krijgen heb ik erg hoog zitten. En die blijven daar ook. In dit boek lees je ook iets anders. Want als jong kind met een spectrumdiagnose rol je automatisch een aangepaste vorm van onderwijs en hulpverlening in. Mooi toch, zou je zeggen. Heel zorgzaam en met specialistische kennis. Kan alleen maar goed gaan. Maar al die gewone zaken die mensen menselijk maken zou je toch vooral verwachten bij de gespecialiseerde zorgprofessionals. Als er ergens inlevingsvermogen, empathie, geduld, kennis en humor noodzakelijk is dan is het wel in die beroepsgroep. En uit gesprekken met Sarah -ook ik dwaal spectrumsgewijs door mijn gedachten- begon ons op te vallen hoeveel hulpverleners trots zijn op hun parate, strak georganiseerde kennis over sociaal wenselijk gedrag, maar niet zo soepeltjes zijn in het toepassen daarvan; enkele uitzonderingen daargelaten die Sarah in haar jeugd ook echt een anker hebben kunnen geven. Kreiger

Details