Tekst achterflap

Wordt een evenement meer dan drie keer gehouden in Limburg, dan is het al een traditie. Tussen deze tradities zitten de wérkelijke tradities, zoals jaarmarkt Sint-Joep en het Sint-Rosa processie in Sittard. Antropoloog Rutger de Zwart en geografe Elian Barvaux krijgen de opdracht een dissertatie te schrijven over de casestudy ‘Beek’ (L). Ze gaan op veldwerk en komen bij Jean Lemmens die hun verteld dat de meeste tradities zijn bedacht door de elite. Vroeger om het saamhorigheidsgevoel van de gemeenschap te versterken, later om de individuele sociale identiteit te vergroten. Als speeltje voor de elite. Het gaat fout als het geld gaat meespelen in de vorm van sponsors. Dan is de traditie alleen maar goed voor geldelijk gewin. Zie de Oktoberfeesten in Sittard. Toch kunnen de tradities vernieuwd worden. Met een mengeling van oude en nieuwe elementen. Zoals wordt aangetoond voor het Lucia-viering in Beek. Zo kan zo’n opgepoetste traditie weer één of meerdere generatie mee. Dit alles wordt de constructie van het eigene genoemd.

Details